Verbum

накля́ўзнічаць гл. кляўзнічаць.

нако́лванне гл. накалоць.

нако́лвацца гл. накалоцца.

нако́лваць гл. накалоць.

нако́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

1. гл. накалоць.

2. мн. -і, -лак. Аздоба з матэрыі або карункаў, якую наколваюць на жаночую прычоску.

3. мн. -і, -лак. Тое, што і татуіроўка (разм.).

Н. на грудзях.

нако́лькі, прысл.

1. У якой ступені, меры.

Буду працаваць, н. хопіць здароўя.

2. Ужыв. як злучальнае слова:

а) у даданых дапаўняльных сказах.

Усё залежыць ад таго, н. пісьменнік можа выкарыстаць свой творчы патэнцыял.

б) у даданых дзейнікавых сказах.

Дзіўна, н. дажджлівае надвор’е адпавядала яго настрою.

нако́нт, прыназ. з Р.

Адносна чаго-н.

Гаворка вялася н. работы.

нако́пваць гл. накапа́ць.

нако́сны, -ая, -ае.

Які ўтвараецца на касцях.

Накосная пухліна.

нако́чвацца гл. накаціцца.