нара́, -ы́, мн. но́ры і (зліч. 2, 3, 4) нары́, нор, ж. Паглыбленне пад зямлёй, часта з некалькімі хадамі, якое вырыта жывёлінай і служыць ёй жыллём.
Барсукова н.
|| памянш. но́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
нарабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што і чаго.
Рабуючы, прысвоіць; награбіць многае.
Н. каштоўнасцей.
нарабі́цца, -раблю́ся, -ро́бішся, -ро́біцца; зак.
1. Парабіць уволю; напрацавацца.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Здарыцца, адбыцца (разм.).
Нарабілася бяды.
нарабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., чаго.
1. Зрабіць вялікую колькасць чаго-н.
Н. фотаздымкаў.
2. Зрабіць, учыніць што-н. або многа чаго-н. (звычайна дрэннага, непрыемнага і пад.).
Н. глупства.
Н. памылак.
3. Зрабіць вязаннем нейкую колькасць (разм.).
Н. панчох, шкарпэтак.
|| незак. нарабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е (да 1 і 3 знач.).
нараві́сты, -ая, -ае.
1. 3 норавам (звычайна пра коней).
Н. конь.
2. Натурысты, капрызны (пра чалавека).
Чалавек з наравістым характарам.
|| наз. нараві́стасць, -і, ж.
нараві́цца, -раўлю́ся, -ро́вішся, -ро́віцца; незак.
Упарціцца, паказваць свой нораў.
Конь часта наравіўся.
нараві́ць, -раўлю́, -ро́віш, -ро́віць; незак.
1. Дагаджаць.
Госцю трэба н.
2. з інф. і злуч. «каб». Імкнуцца, старацца.
Конь увесь час наравіў сарвацца з месца.
нара́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Вуснае або пісьмовае распараджэнне на выкананне якой-н. работы; дакумент на выдачу або атрыманне чаго-н.
Атрымаць н.
Н. на лес.
Н. на машыну.
2. Якая-н. работа або заданне для ваеннаслужачых (спец.).
Знаходзіцца ў нарадзе.
Н. на кухню.
3. Група ваеннаслужачых, якія выконваюць такое заданне (спец.).
Гарнізонны н.
Н. міліцыі.
|| прым. нара́дны, -ая, -ае (да 1 знач.).
нара́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ра́д, ж.
1. Афіцыйнае пасяджэнне для абмеркавання якіх-н. спецыяльных пытанняў.
Вытворчая н.
2. Сумеснае абмеркаванне якога-н. пытання.
Сямейная н.
нарадаво́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м. (гіст.).
Член тайнай палітычнай арганізацыі «Народная воля».
|| прым. нарадаво́льскі, -ая, -ае.