Verbum

тарпе́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -пе́д, ж.

Падводны снарад, які можа самастойна рухацца і наводзіцца на караблі для іх знішчэння.

|| прым. тарпе́дны, -ая, -ае.

Т. катар.

Тарпедная атака.

тарпедава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак. і незак., што.

1. Атакаваць, паразіць (паражаць) тарпедаю.

Т. варожыя караблі.

2. перан. Падарваць (падрываць), парушыць (парушаць) знутры.

Т. перагаворы.

|| наз. тарпедава́нне, -я, н.

тарпедано́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

Баявы самалёт або карабель, узброены тарпедамі.

тарпедано́сны, -ая, -ае.

Узброены тарпедамі.

Тарпеданосная авіяцыя.

тарпе́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ваеннаслужачы тарпеднага катара.

тарпеды́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Ваенны марак, які абслугоўвае тарпедны апарат.

тарта́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Лесапільны завод.

та́ртар, -а, м.

У старажытнагрэчаскай міфалогіі: падземнае царства мёртвых.

тарфа... (гл. торфа...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «торфа...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: тарфагнойны, тарфакрошка, тарфамаса, тарфапомпа, тарфасос, тарфахімія.

тарфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што.

Угнойваць глебу торфам.

|| наз. тарфава́нне, -я, н.