Verbum

тэаго́нія, -і, ж.

Міфы аб паходжанні і радаслоўнай багоў.

тэадалі́т, -а, М -лі́це, мн. -ы, -аў, м.

Геадэзічны і астранамічны інструмент для вымярэння гарызантальных і вертыкальных вуглоў.

|| прым. тэадалі́тны, -ая, -ае.

тэакра́тыя, -і, ж.

Форма кіравання, пры якой палітычная ўлада належыць духавенству.

|| прым. тэакраты́чны, -ая, -ае.

тэало́гія, -і, ж.

Тое, што і багаслоўе.

|| прым. тэалагі́чны, -ая, -ае.

тэарэ́ма, -ы, мн. -ы, -рэ́м, ж.

Матэматычнае палажэнне, правільнасць якога ўстанаўліваецца доказам.

тэарэтызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; незак.

Займацца тэарэтычнымі пытаннямі, абстрактна разважаць на тэарэтычныя тэмы.

|| наз. тэарэтызава́нне, -я, н.

тэарэ́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца распрацоўкай тэарэтычных пытанняў у якой-н. галіне ведаў.

Фізік-т.

2. Чалавек, які любіць абстрактна разважаць.

тэарэты́чны, -ая, -ае.

1. гл. тэорыя.

2. Які мае адносіны да тэорыі, заснаваны на тэорыі.

Т. семінар.

|| наз. тэарэты́чнасць, -і, ж.

тэасо́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік, паслядоўнік тэасофіі.

|| ж. тэасо́фка, -і, ДМ -фцы, мн. -і, -фак.

тэасо́фія, -і, ж.

Рэлігійна-містычнае вучэнне аб яднанні чалавечай душы з Богам, пра непасрэдныя зносіны з тым светам.

|| прым. тэасо́фскі, -ая, -ае і тэасафі́чны, -ая, -ае.