Verbum

ткані́на, -ы, мн. -ы, -ні́н, ж.

1. Выраб, атрыманы ў працэсе ткання на ткацкім станку; матэрыя, матэрыял.

Ільняныя тканіны.

2. перан. Аснова, змест чаго-н.

Т. сюжэта.

|| прым. ткані́нны, -ая, -ае (да 1 знач.) і ткані́навы, -ая, -ае (да 1 знач.).

тка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Група аднародных, звязаных паміж сабой клетак, якія выконваюць адну і тую ж функцыю ў арганізме.

Тлушчавая т.

Мышачная т.

2. Тое, што і тканіна (у 2 знач.).

|| прым. тка́нкавы, -ая, -ае.

тканнё, -я́, н. зб.

Тканыя вырабы (разм.).

тка́ны, -ая, -ае.

Выраблены тканнем.

Тканая посцілка.

тка́цтва, -а, н.

1. Выраб тканіны з пражы на ткацкім станку.

2. Майстэрства, тэхніка вырабу тканін.

|| прым. тка́цкі, -ая, -ае.

Т. цэх.

Ткацкая фабрыка.

ткаць, тку, тчэш, тчэ; тчом, тчаце́, ткуць; ткаў, тка́ла; тчы; тка́ны; незак., што і без дап.

1. Вырабляць тканіну шляхам перакрыжаванага перапляцення ніцей асновы і ўтку.

2. Плесці, віць.

Павук тчэ павуціну.

|| зак. сатка́ць, -тку́, -тчэ́ш, -тчэ́; -тчо́м, -тчаце́, -тку́ць; -тка́ў, -тка́ла; -тчы́; -тка́ны.

|| наз. тка́нне, -я, н.

ткач, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Майстар, рабочы, які вырабляе тканіну на ткацкім станку.

|| ж. ткачы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х.

ткну́цца гл. тыкацца¹.

ткнуць гл. тыкаць¹.