Verbum

тхараня́ і тхаранё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня тхара.

тхлань, -і, ж. (разм.).

1. Балоцістае месца.

Конь разам з коннікам праваліўся ў т.

2. Гніль, цвіль, сырасць.

Патыхала тхланню.

тхлі́на, -ы, ж.

Тухлы, гнілы пах.

Тхлінаю пахне.

тхло, -а, н. (разм.).

Тое, што і тхліна.

З балот цягнула тхлом.

тхнуць, -не; безас., незак., чым.

Несці, патыхаць, перадавацца па паветры (пра пахі).

З пограба тхнула сырасцю.

тхор, тхара́, мн. тхары́, тхаро́ў, м.

1. Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства куніцавых з каштоўным футрам.

2. Футра гэтай жывёліны.

|| прым. тхаро́вы, -ая, -ае (да 2 знач.) і тхары́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тхаровае футра.

Тхарыная нара.