Verbum

таўкатня́, -і́, ж. (разм.).

Хаатычны рух, цісканіна ў натоўпе; мітусня, сумятня.

таўка́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Кароткая прылада з патоўшчаным круглым канцом, якой таўкуць што-н.

Жанчыны таўклі таўкачамі крупы на куццю.

2. перан. Пра някемлівага чалавека (разм., зневаж.).

таўку́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

Бойкае месца, базар, дзе прадаюць розныя рэчы з рук.

таўрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., каго-што.

Ставіць, выпальваць таўро.

Т. жывёлу.

|| зак. затаўрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

таўро́, -а́, мн. таўры́, -о́ў, н.

1. Кляймо на скуры сельскагаспадарчых жывёл як распазнавальны знак.

2. Прылада для клеймавання жывёлы.

|| прым. таўро́вы, -ая,-ае.

таўро́вы¹, -ая, -ае (спец.).

Які мае папярочнае сячэнне ў форме літары «Т».

Т. профіль вырабу.

таўро́вы² гл. таўро.

таўсма́ты, -ая, -ае (разм.).

1. Трохі тоўсты, таўставаты.

Нос кароткі і т.

2. Поўны, прысадзісты, моцна складзены (пра чалавека).

|| наз. таўсма́тасць, -і, ж.

таўста... (гл. тоўста...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «тоўста...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: таўстагубы, таўстаскуры, таўстаногі.

таўстабру́хі, -ая, -ае (разм.).

3 тоўстым, вялікім жыватом.