Verbum

вы́ваз гл. вывезці.

вы́вазіць, -важу, -вазіш, -вазіць; -важаны; зак., што.

Перавозячы часткамі, вывезці поўнасцю.

В. увесь гной на поле.

вы́вазка гл. вывезці.

вывазны́ гл. вывезці.

вы́валачы, -лаку, -лачаш, -лача; -лачам, -лачаце, -лакуць; вы́валак, -кла; -лачы; -лачаны; зак., каго-што.

Выцягнуць волакам.

В. лодку з вады на бераг.

|| незак. вывалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і вывала́кваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́валіцца, -люся, -лішся, -ліцца; зак.

Выпасці, упасці адкуль-н.

В. з воза.

Кніга вывалілася з рук.

|| незак. выва́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

вы́валіць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Выкульваючы, выдаліць адкуль-н.

В. седакоў з саней.

|| незак. выва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́варат, -у, М -раце, м.

1. Унутраны, левы бок тканіны, адзення.

В. аднабаковага трыкатажу.

2. Становішча, пры якім орган ці яго частка вывернуты ўнутраным бокам наверх (спец.).

В. павек.

3. Тое, што і выварацень.

|| прым. вы́варатны, -ая, -ае (да 2 знач.).

вы́варацень, -ратня, мн. -ратні, -ратняў, м.

Вывернутае з коранем дрэва.

У лесе часцяком трапляліся вываратні.

вываро́чвацца гл. вывернуцца.