Verbum

выро́ўніваць гл. выраўняць.

выро́шчваць гл. вырасціць.

вы́рубіць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

1. Зрубіць, пабудаваць што-н.

Чаго і з сцяны не вырубіш? (загадка).

2. Здабыць руду, вугаль.

Вырубіў 102 тоны вугалю.

|| незак. выруба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́рубка, -і, ДМ -бцы, ж. (да 2 знач.).

вы́руліць гл. руліць.

вы́руляваць гл. руляваць.

вы́ручка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. выручыць.

2. Утаргаваныя грошы.

Здаць выручку ў банк.

вы́ручыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. каго (што). Памагчы каму-н. у цяжкіх абставінах.

В. з бяды.

В. сябра.

2. што. Утаргаваць.

В. грошы за тавар.

|| незак. выруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́ручка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 1 знач.).

вырыва́цца гл. вырвацца.

вырыва́ць гл. вырваць.

вы́рысавацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -суецца; зак.

Пра бачнае: абазначыцца, стаць выяўным, выразным.

Удалечыні вырысаваліся горы.

|| незак. вырысо́ўвацца, -аецца.