даспялі́ць, -пялю́, -пе́ліш, -пе́ліць; -пе́лены; зак.
Давесці да спелага стану.
Д. памідоры.
|| незак. даспе́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. даспе́льванне, -я, н.
даста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., каго-што.
Прынесці або прывезці да месца прызначэння.
Д. пасылку ў тэрмін.
Д. тавар у магазін.
Д. усё неабходнае.
|| незак. дастаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. даста́ўка, -і, ДМ -а́ўцы, ж.
дастасава́льны, -ая, -ае.
Які можна дастасаваць, прымяніць.
|| наз. дастасава́льнасць, -і, ж.
дастасава́цца, -су́юся, -су́ешся, -су́ецца; -су́йся; зак., да каго-чаго.
Прымяніцца, прыйсці ў адпаведнасць з чым-н.
Д. да навакольнага асяроддзя.
|| незак. дастасо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. дастасава́нне, -я, н.
дастасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што да чаго.
Прымяніць, прывесці ў адпаведнасць з чым-н.
Д. тэорыю да практыкі.
|| незак. дастасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. дастасава́нне, -я, н.
даста́так, -тку, м.
1. Заможнасць, поўная матэрыяльная забяспечанасць.
Жыць у дастатку.
2. звычайна мн. (даста́ткі, -аў). Матэрыяльныя сродкі, набыткі.
Дастаткаў вам у хату!
дастатко́ва, прысл.
1. У патрэбнай меры, досыць.
Д. вялікі.
2. у знач. вык. Даволі, хопіць.
Сродкаў д.
Д. сказаць адно слова, каб ён паслухаў.
дастатко́вы, -ая, -ае.
1. Якога хапае для чаго-н., які задавальняе пэўныя патрэбы.
Дастатковая колькасць сыравіны.
Дастатковая падрыхтоўка.
2. У патрэбнай ступені абгрунтаваны.
Дастатковыя падставы.
|| наз. дастатко́васць, -і, ж.
даста́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Работнік, які дастаўляе што-н.
Д. тэлеграм.
|| ж. даста́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
даста́цца, -а́нуся, -а́нешся, -а́нецца; -а́нься; зак., каму.
1. Зрабіцца чыёй-н. уласнасцю, перайсці ў чыё-н. распараджэнне.
Хата дасталася яму пасля бацькі.
2. безас. Перанесці цяжкія выпрабаванні; трапіць у непрыемнасць.
Ну і дасталося ж яму сёння!
|| незак. дастава́цца, -таю́ся, -тае́шся, -тае́цца; -таёмся, -таяце́ся; -таю́цца.