Verbum

вы́матаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).

1. каго-што. Знясіліць, змардаваць, змучыць.

В. усе сілы.

Дарога мяне выматала.

В. душу.

2. што. Прымусіць паступова выдаткаваць; выцягнуць, забраць па частках усё.

В. усе грошы.

|| незак. вымо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

вымаўле́нне, -я, н.

Перадача голасам гукаў мовы.

Выразнае в.

Беларускае літаратурнае в.

вымаўле́нчы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да вымаўлення.

Вымаўленчыя нормы.

вымаўля́ць гл. вымавіць.

вы́махаць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Вырасці, стаць высокім.

Ну і вымахаў жа хлопец!

|| незак. выма́хваць, -аю, -аеш, -ае.

выма́хваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. гл. вымахаць.

2. чым. Махаць то ў адзін, то ў другі бок; размахваць.

В. рукой у паветры.

выма́ць гл. выняць.

вы́мачыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак. (разм.).

Стаць зусім мокрым.

|| незак. вымо́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

вы́мачыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. каго-што. Зрабіць зусім мокрым.

Дождж нас вымачыў да ніткі.

2. што. Пратрымаць у вадзе, вадкасці для надання якіх-н. патрэбных уласцівасцей.

В. селядцы.

|| незак. вымо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́меняць, -яю, -яеш, -яе; -яны; зак., каго-што на каго-што.

Набыць абменам.

В. старую рэч на новую.

|| незак. выме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.