даро́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
1. гл. дарога.
Лясная д.
2. Прызначаная для хадзьбы вузкая дарога ў садах, парках і пад.
Пасыпаць дарожкі пяском.
3. У спартыўных збудаваннях, на аэрадромах: спецыяльна абсталяваная дыстанцыя (для бегу, плавання, узлёту).
Бегавая д.
Водная д.
Узлётная д.
4. Вузкі доўгі дыван, а таксама вузкі доўгі абрус.
Паслаць дывановую дарожку.
Карункавая д.
5. Рыбалоўная прылада ў выглядзе доўгага шнура з кручком і прынадай на канцы.
Злавіў шчупака на дарожку.
даро́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Спецыяліст па будаўніцтве, рамонце і эксплуатацыі дарог.
|| ж. даро́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
даро́слы, -ая, -ае.
1. Які выйшаў з дзіцячага ўзросту, набыў сталасць.
Д. юнак.
2. у знач. наз. даро́слы, -ага, м., даро́слая, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Чалавек, які дасягнуў поўнай сталасці па гадах, паводзінах, дзеяннях.
Дарослыя вялі гутарку на прызбе.
|| наз. даро́сласць, -і, ж. (да 1 знач.).
даро́ўны, -ая, -ае.
1. Падораны кім-н., атрыманы ў падарунак.
Д. сервіз.
2. Які пацвярджае падарунак.
Д. надпіс.
3. у знач. наз. даро́ўная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Дакумент, які замацоўвае падараваную маёмасць за тым, хто атрымаў яе (спец.).
дару́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м. (разм.).
Тое, што і дар (у 1 знач.).
◊
Дарункі данайцаў — падарункі, якія нясуць небяспеку і гібель.
даручы́ць, -ручу́, -ру́чыш, -ру́чыць; -ру́чаны; зак., каму каго-што.
1. Ускласці на каго-н. абавязак выканаць што-н.
Д. яму праверыць работу.
2. Даверыць каго-, што-н. чыім-н. клопатам, апецы.
Нагляд за дзецьмі даручылі вопытнай няньцы.
|| незак. даруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
даручэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.
Службовая асоба, што знаходзіцца пры кіраўніку і выконвае службовыя даручэнні.
даручэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Справа, даручаная каму-н. для выканання.
Грамадскае д.
2. Дакумент, які дае права каму-н. дзейнічаць ад імя асобы, што выдала яго; даверанасць.
Атрымаць зарплату па даручэнні.
дары́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто дорыць што-н., робіць дарэнне.
Музейныя набыткі ад дарыльшчыкаў.
|| ж. дары́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
дарысава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., каго-што.
1. Скончыць рысаваць што-н.
Д. партрэт.
2. перан. Закончыць стварэнне вобраза, характару.
Д. вобраз галоўнага героя.
|| незак. дарысо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. дарысо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, ж. і дарысо́ўванне, -я, н.