Verbum

акураты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які вызначаецца акуратнасцю ў працы, бездакорнасцю ў паводзінах, ахайнасцю адзення і пад.

|| ж. акураты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

акуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны; зак., каго-што.

Абдаць дымам з якой-н. мэтай.

А. памяшканне.

А. пчол.

|| незак. аку́рваць, -аю, -аеш, -ае; наз. аку́рванне, -я, н.

аку́стык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст у галіне акустыкі (у 1 знач.).

2. Работнік, які абслугоўвае гукаўлоўныя апараты.

аку́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Раздзел фізікі, які вывучае гукавыя з’явы.

2. Чутнасць гукаў (музыкі, гутаркі і пад.) у якім-н. памяшканні, абумоўленая формай і матэрыялам гэтага памяшкання.

А. тэатральнай залы.

|| прым. акусты́чны, -ая, -ае.

аку́ць, -ую́, -уе́ш, -уе́; -уём, -уяце́, -ую́ць; -ўты; зак., што і чым.

Тое, што і акаваць.

А. сундук жалезам.

аку́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прылада (плуг) для акучвання.

аку́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Узрыхліўшы глебу, абгарнуць ёю што-н.

А. бульбу.

|| незак. аку́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. аку́чванне, -я, н.

акушэ́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Урач, спецыяліст па акушэрстве.

акушэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Асоба сярэдняга медыцынскага персаналу, спецыялістка па акушэрстве (у 2 знач.).

акушэ́рства, -а, н.

1. Раздзел медыцыны, прысвечаны пытанням прафесійнай дапамогі пры цяжарнасці, родах і ў пасляродавы перыяд.

Лекцыі па акушэрстве.

2. Дзейнасць акушэра, акушэркі, аказанне дапамогі пры родах.

|| прым. акушэ́рскі, -ая, -ае.