Verbum

вы́маніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак.

1. каго (што). Вабячы, прымусіць выйсці адкуль-н.

В. драпежніка з нары.

2. што. Набыць хітрыкамі, падманам.

В. грошы.

|| незак. выма́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́мантачыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што (разм.).

Тое, што і выманіць (у 2 знач.).

вы́маразіць, -ражу, -разіш, -разіць; -ражаны; зак.

1. што. Выстудзіць халодным паветрам, марозам.

В. хату.

2. каго-што. Знішчыць марозам.

В. пасевы.

3. што. Вытрымліваючы на марозе, высушыць або выдаліць часцінкі вады.

В. бялізну.

|| незак. вымаро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́марыць, -ру, -рыш, -рыць; -аны; зак., каго (што).

Знішчыць атрутай і пад.

В. прусакоў.

вы́масціць гл. масціць.

вы́матацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Знясіліцца, змардавацца.

Выматаўся за дзень ушчэнт.

|| незак. вымо́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

вы́матаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).

1. каго-што. Знясіліць, змардаваць, змучыць.

В. усе сілы.

Дарога мяне выматала.

В. душу.

2. што. Прымусіць паступова выдаткаваць; выцягнуць, забраць па частках усё.

В. усе грошы.

|| незак. вымо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

вымаўле́нне, -я, н.

Перадача голасам гукаў мовы.

Выразнае в.

Беларускае літаратурнае в.

вымаўле́нчы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да вымаўлення.

Вымаўленчыя нормы.

вымаўля́ць гл. вымавіць.