Verbum

вы́галіць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Зрэзаць брытвай валасы на чым-н.; выбрыць.

|| незак. выго́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| зак., звар. вы́галіцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак. выго́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

вы́ган, -у, мн. -ы, -аў, м.

Месца каля вёскі, дзе пасецца жывёла.

|| прым. вы́ганны, -ая, -ае.

вы́ганка гл. выгнаць.

выганя́ць гл. выгнаць.

вы́гар, -у, мн. -ы, -аў, м.

Участак лесу, балота, сенажаці, выпалены агнём, пажарам.

вы́гарадзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. што. Выдзеліць, аддзяліць агароджай.

В. прагон для жывёлы.

2. перан., каго (што). Узяць пад абарону, пазбавіць ад адказнасці, абвінавачання каго-н. з вінаватых (разм.).

В. сябра.

|| незак. выгаро́джваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́гаралы, -ая, -ае.

1. Выпалены; які пасох, загінуў ад спёкі.

Выгаралая трава.

2. Які страціў афарбоўку ад уздзеяння сонца.

Выгаралыя валасы.

Выгаралая хусцінка.

вы́гараць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыць; зак.

1. Згарэць поўнасцю.

Выгаралі дровы ў печы.

Вёска выгарала.

2. Выліняць, страціць натуральны колер.

Матэрыял выгараў на сонцы.

|| незак. выгара́ць, -а́е і выга́рваць, -ае.

вы́гараць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыць; зак. (разм.).

Станоўча вырашыцца, удацца.

Справа яго не выгарала.

|| незак. выгара́ць, -а́е.

вы́гарнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што.

Выграбці адкуль-н.

В. жар з печы.

|| незак. выго́ртваць, -аю, -аеш, -ае.