Verbum

канту́зіць, -ту́жу, -ту́зіш, -ту́зіць; -ту́жаны; зак., каго-што.

Нанесці кантузію каму-, чаму-н.

К. галаву.

Байца кантузіла (безас.).

канту́зія, -і, мн. -і, -зій, ж.

Удар або траўма арганізма без пашкоджання знешняга покрыва цела.

Цяжкая к. пры выбуху бомбы.

кантынге́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць людзей, якія складаюць аднародную ў якіх-н. адносінах групу, катэгорыю (кніжн.).

К. навучэнцаў.

2. Устаноўленая для пэўных мэт найбольшая колькасць, норма чаго-н.

Экспартны к. тавараў.

кантыне́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і мацярык.

|| прым. кантынента́льны, -ая, -ае.

К. клімат.

канты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Зборнік каталіцкіх малітоўных песень і кантаў².

кантэ́йнер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Від тары для захоўвання і перавозкі грузаў, прадуктаў і пад.

|| прым. кантэ́йнерны, -ая, -ае.

кантэ́кст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Закончаны ўрывак тэксту, які дазваляе вызначыць сэнс кожнага слова або выразу, што ў яго ўваходзіць.

Слова выяўляе значэнне ў кантэксце.

|| прым. кантэкстуа́льны, -ая, -ае (спец.) і кантэ́кставы, -ая, -ае.

Кантэкстуальнае значэнне слова.

ка́нуць, -ну, -неш, -не; кань; зак.

Бясследна знікнуць, прапасці.

К. у нябыт.

◊

Кануць у Лету (кніжн.) — быць забытым, знікнуць назаўсёды, бясследна (у грэчаскай міфалогіі: Лета — рака забыцця).

канфармі́зм, -у, м. (кніжн.).

Прыстасавальніцтва, пасіўнае прыняцце існуючага парадку, пануючых думак, модных тэндэнцый.

|| прым. канфармі́сцкі, -ая, -ае.

канфармі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Прыхільнік канфармізму.

|| ж. канфармі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. канфармі́сцкі, -ая, -ае.