Verbum

узмацні́ць, -мацню́, -мо́цніш, -мо́цніць; -мо́цнены; зак., што.

Зрабіць мацнейшым.

У. гук.

Артылерыя ўзмацніла агонь.

У. выхаваўчую работу.

|| незак. узмацня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. узмацне́нне, -я, н.

узмацня́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прылада для павелічэння магутнасці або напружання чаго-н.

Электрычны ў.

узмацня́льны, -ая, -ае (спец.).

Які прызначаны для ўзмацнення, павелічэння чаго-н.

Узмацняльная падстанцыя.

Узмацняльнае адценне суфікса.

узме́жак, -жка, мн. -жкі, -жкаў, м.

Частка сенажаці, аблогі, якая прымыкае да агарода.

Абкасіць у.

узмо́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Марское ўзбярэжжа, а таксама мора каля берага.

Жыць на ўзмор’і.

узмо́цнены, -ая, -ае.

1. Павялічаны, палепшаны.

Узмоцненае харчаванне.

2. Надта настойлівы (кніжн.).

Узмоцненыя просьбы.

|| наз. узмо́цненасць, -і, ж.

узмо́шчвацца гл. узмасціцца.

узмужне́лы, -ая, -ае.

Які дасягнуў поўнага фізічнага развіцця, стаў дарослым.

У. хлопец.

Узмужнелая постаць.

|| наз. узмужне́ласць, -і, ж.

узмужне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Дасягнуць поўнага фізічнага развіцця, стаць зусім дарослым.

Юнак узмужнеў.

|| наз. узмужне́нне, -я, н.

узмы́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Запарыць хуткай яздой (пра каня).

|| незак. узмы́льваць, -аю, -аеш, -ае.