Verbum

напрамі́лы,

У выразе: напрамілы бог — што ёсць сілы клікаць, крычаць, прасіць.

напрамкі́, прысл. (разм.).

Тое, што і напрасткі.

напраро́чыць гл. прарочыць.

напрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак.

1. што. Выпрасаваць добра, акуратна.

Н. сукенку.

2. чаго. Выпрасаваць нейкую колькасць чаго-н.

Н. бялізны.

напрасі́цца, -рашу́ся, -ро́сішся, -ро́сіцца; зак.

1. Просьбамі і намёкамі дабіцца запрашэння на ўдзел у чым-н.

Н. ў госці.

2. на што. Сваімі паводзінамі выклікаць якія-н. адносіны да сябе.

Н. на камплімент.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Узнікнуць, з’явіцца.

Напрасілася рашэнне.

|| незак. напро́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

напрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць; зак., каго (разм.).

Наклікаць, запрасіць вялікую колькасць каго-н.

Н. гасцей.

|| незак. напро́шваць, -аю, -аеш, -ае.

напрасткі́, прысл.

Па прамой лініі, самым кароткім шляхам.

Пайсці ў вёску н.

напрасця́к, прысл. (разм.).

Тое, што і напрасткі.

напра́ўду, прысл. (разм.).

На самай справе, сапраўды.

Ён н. лепшы спартсмен у класе.

напра́ўшчык, -а, мн. -і, -аў м.

Майстар па напраўцы чаго-н.

Н. брытваў.

|| ж. напра́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.