Verbum

акрэ́сліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

1. Дакладна вызначыць межы чаго-н.

А. кола абавязкаў.

2. Даць азначэнне чаму-н.

Выразна а. прадмет.

|| незак. акрэ́сліваць, -аю, -аеш, -ае.

аксамі́т, -у, М -мі́це, м.

Шаўковая тканіна з мяккім, гладкім і густым ворсам.

|| прым. аксамі́тавы, -ая, -ае і аксамі́тны, -ая, -ае.

Аксамітавая сукенка.

Аксамітная трава (перан.).

аксамі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Стужка з аксаміту, кавалачак аксаміту.

2. звычайна мн. Травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі або карычнявата-пурпурнымі кветкамі.

аксамі́цісты, -ая, -ае (разм.).

Падобны на аксаміт, мяккі, далікатны.

Аксаміцістая скура.

|| наз. аксамі́цістасць, -і, ж.

акселера́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Дзіця, падлетак, які вызначаецца раннім развіццём.

|| ж. акселера́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

|| прым. акселера́цкі, -ая, -ае.

акселера́цыя, -і, ж. (спец.).

Паскарэнне фарміравання, росту, развіцця.

|| прым. акселерацы́йны, -ая, -ае.

аксельба́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Наплечны шнур на мундзір (у генералаў, афіцэраў генеральнага штаба, штабных афіцэраў і ад’ютантаў розных рангаў у некаторых арміях).

аксесуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыналежнасць чаго-н., дадатковы прадмет, дадатак, а таксама пабочная з’ява, дэталь, якія дапаўняюць што-н., ствараюць фон для галоўнага.

Модны а. (упрыгажэнне).

2. Дробны прадмет, дэталь сцэнічнага абсталявання (спец.).

|| прым. аксесуа́рны, -ая, -ае.

аксі́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Тое, што і акісляльнік.

|| прым. аксі́дны, -ая, -ае.

аксідзі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Акісліць (акісляць) паверхню металічных вырабаў для засцярогі ад карозіі або надання прыгожага знешняга выгляду.

А. серабро.

|| наз. аксідзіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і аксідзі́раванне, -я, н.