Verbum

наты́каць, -аю, -аеш, -ае, зак., чаго.

1. Уваткнуць што-н. у якой-н. колькасці.

Н. іголак у падушачку.

2. Расставіць, размясціць дзе-н. (разм.).

Н. сцяжкоў на карце.

3. і што. Накалоць (разм.).

Н. слівы перад варкай.

|| незак. натыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

натыка́ць¹ гл. наткнуць.

натыка́ць² гл. наты́каць.

наўга́д, прысл.

Не будучы цвёрда ўпэўненым; як выйдзе, як прыйдзецца.

Сказаць н.

Ісці н.

наўгало́п, прысл.

Наўскач, галопам; вельмі хутка.

Каня гнаў н.

наўдалу́ю, прысл.

Вельмі смела, безразважна.

Кінуцца н.

наўда́чу, прысл.

У надзеі на зручны выпадак, як удасца.

Ісці н.

наўзбо́ч, прысл. і прыназ. (разм.).

1. прысл. На нейкай адлегласці, асобна ад чаго-н.

Н. стаяў дом.

2. прыназ. з Р. Збоку ад чаго-н.

Н. дарогі.

наўздага́д, прысл. (разм.).

Наўгад, як выйдзе.

Страляць н.

наўздаго́н, прысл. і прыназ.

1. прысл. Услед за тым, хто (што) аддаляецца, адыходзіць.

Крычаць н.

2. прыназ. з Д. Ужыв. пры абазначэнні асобы ці прадмета, што аддаляюцца і ўслед за якімі хто-, што-н. пасылаецца.

Н. яму паслалі тэлеграму.