Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшэюя-
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя. 
абвгділмноруыя.’

узле́зці, -зу, -зеш, -зе; узле́з, -зла; узле́зь; зак.

1. на што. Узабрацца куды-н. высока, на паверхню чаго-н.

У. на слуп.

2. на каго-што. Пра адзенне, абутак: надзецца, налезці (разм.).

Бот ледзь улез на нагу.

3. на каго-што. Прыціснуць нагой каго-, што-н., наступіць (разм.).

|| незак. узла́зіць, -ла́жу, -ла́зіш, -ла́зіць.

узле́сак, -ску, мн. -скі, -скаў, м. і узле́ссе, -я, н.

Край лесу.

узлёт, -у, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. узляцець.

2. перан., чаго. Уздым, натхненне (высок.).

У. сіл.

узлётны гл. узляцець.

узліва́нне, -я, н.

У старажытнасці: прынясенне віна ў ахвяру багам.

узлі́ць, узалью́, узалье́ш, узалье́; узальём, узальяце́, узалью́ць і -лію́, -ліе́ш, -ліе́; -ліём, -ліяце́, -лію́ць; узлі́ў, -ліла́, -ло́; узлі́; узлі́ты; зак., што і чаго.

Лінуць якую-н. вадкасць на паверхню чаго-н.

У. алей на патэльню.

|| незак. узліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

узло́м гл. узламаць.

узло́мваць гл. узламаць.

узло́мліваць гл. узламаць.

узло́мшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўзломлівае што-н. з мэтай абрабавання.