Verbum

вы́сылачны гл. выслаць¹.

вы́сылка гл. выслаць¹.

высыльны́ гл. выслаць¹.

вы́сыпацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -плецца; зак.

1. Сыплючыся, вываліцца.

Бульба высыпалася з мяшка.

2. З’явіцца на паверхні ў вялікай колькасці (пра атмасферныя ападкі, сып).

Раніцай высыпаўся іней.

Адзёр высыпаўся.

|| незак. высыпа́цца, -а́ецца.

высыпа́цца¹ гл. вы́сыпацца.

высыпа́цца² гл. выспацца.

вы́сыпаць, -плю, -плеш, -пле; вы́сып; -паны; зак.

1. што. Сыплючы, выдаліць.

В. збожжа з мяшка.

2. што. Услаць чым-н. сыпкім.

В. сцежку пяском.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выйсці, выбегчы ў мностве (разм.).

На вуліцу высыпаў народ.

|| незак. высыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

высыса́ць гл. выссаць.

высыха́ць гл. высахнуць.

высь, -і, ж.

Прастора, якая знаходзіцца высока над зямлёй.

У завоблачную в.

Горныя высі.