Verbum

вы́крык, -у, мн. -і, -аў, м.

Гучны, адрывісты вокліч, крык.

Знадворку даносіліся выкрыкі.

вы́крыкнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак. і аднакр., што і без дап.

Голасна вымавіць, крыкнуць.

В. чыё-н. прозвішча. — Стаяць! — выкрыкнуў Фёдар.

|| незак. выкры́кваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́крыць, -крыю, -крыеш, -крые; -крыты; зак.

1. каго-што. Знайсці, выявіць; раскрыць, зрабіць вядомым невядомае, сакрэтнае.

В. патайное сховішча.

В. злачынствы.

2. што. Растлумачыць скрыты сэнс, сутнасць чаго-н.

В. хлусню.

В. антынародны характар самаўладства.

|| незак. выкрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выкрыва́нне, -я, н.

вы́крышталізавацца гл. крышталізавацца.

вы́крышыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шыцца; зак.

Паступова распадаючыся на дробныя кавалачкі, разбурыцца.

Зуб выкрышыўся.

|| незак. выкры́швацца, -аецца.

выкрэ́сваць гл. выкрасаць.

выкрэ́сліваць гл. выкрасліць.

вы́куліцца, -люся, -лішся, -ліцца; зак. (разм.).

Вываліцца, выпасці.

В. з саней.

|| незак. выку́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

вы́куліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што (разм.).

Выкінуць, вывернуць.

В. з лодкі.

|| незак. выку́льваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́куп, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. выкупіць.

2. Плата, грошы, якімі выкупліваюць.

Даць багаты в.