Verbum

інве́стар

(англ. investor, ад лац. investire = адзяваць)

укладчык, які ажыццяўляе інвестыцыю.

інвестыту́ра

(с.-лац. investitura)

1) акт перадачы зямельнага ўладання феадалу ў сярэдневяковай Зах. Еўропе;

2) зацвярджэнне біскупа у духоўным сане.

інвесты́цыя

(ням. Investition, ад лац. investire = адзяваць)

укладванне капіталу ў якое-н. прадпрыемства, асабліва за мяжой, каб атрымаць прыбытак.

інвесці́раваць

(ням. investieren, ад лац. investire = адзяваць)

укладваць капітал у якое-н. прадпрыемства, асабліва за мяжой, каб атрымаць прыбытак.

інгаля́тар

(ад лац. inhalare = удыхаць)

1) апарат для лячэння інгаляцыяй;

2) апарат для падачы кіслароду шахцёру, які пацярпеў пры аварыі ў шахце.

інгалято́рый

(ад лац. inhalare = удыхаць)

памяшканне, прызначанае для інгаляцыі.

інгаля́цыя

(лац. inhalatio = удыханне)

лячэнне верхніх дыхальных шляхоў удыханнем лекавых рэчываў, распыленых пры дапамозе спецыяльных апаратаў.

інгібі́тар

(ад лац. inhibire = затрымліваць)

1) рэчыва, якое замаруджвае хімічныя рэакцыі або спыняе іх;

2) рэчыва, якое паніжае актыўнасць ферментаў у арганізме або тармозіць біялагічныя працэсы.

інгрэдые́нт

(лац. ingrediens, -ntis = які ўваходзіць)

састаўная частка хімічнага злучэння або сумесі.

інгрэдые́нты

(лац. ingrediens, -ntis = які ўваходзіць)

віды раслін, што растуць на вольных месцах паміж пастаяннымі кампанентамі расліннай групоўкі (фітацэнозу).