Verbum

інфе́кцыя

(лац. infectio)

заражэнне арганізма хваробатворнымі мікробамі.

інферна́льны

(лац. infernalis, ад inferna = падземнае царства)

пякельны, падземны.

інфі́кс

(лац. infixus = устаўлены)

лінгв. афікс, устаўлены ў сярэдзіну асновы слова пры словаўтварэнні або словазмяненні.

інфільтра́т

(ад ін- + фільтрат)

павелічэнне аб’ёмаў тканак у выніку скаплення ў іх клетачных элементаў з прымессю крыві і лімфы (напр. пухлінны і.).

інфільтра́цыя

(ад ін- + фільтрацыя)

1) прасочванне атмасферных і паверхневых водаў праз капілярныя поры ў глебу, горную пароду;

2) пранікненне ў тканкі і клеткі арганізма пабочных рэчываў.

інфініты́ў

(лац. infinitivus)

лінгв. неазначальная форма дзеяслова.

інфіцы́раваць

(лац. inficere = заражаць)

уносіць інфекцыю ў арганізм, рану і інш.

інфлюа́цыя

(ад лац. influere = улівацца, пранікаць)

пранікненне паверхневых водаў праз трэшчыны і варонкі ў тоўшчу зямной кары.

інфлюэ́нца

(іт. influenza, ад лац. influere = пранікаць)

устарэлая назва грыпу.

інфля́цыя

(лац. inflatio = уздуцце)

абясцэньванне папяровых грошай у выніку выпуску іх для абарачэння ў памерах, якія перавышаюць патрэбы таваразвароту (параўн. дэфляцыя).