Verbum

інсінуа́цыя

(лац. insinuatio = ліслівасць, падлашчванне)

злосная выдумка, паклёп з мэтай зняславіць каго-н.

інсінуі́раваць

(лац. insinuare = пралазіць, пракрадвацца)

узводзіць паклёп на каго-н. (гл. інсінуацыя).

інспектава́ць

(лац. inspectare = аглядаць, назіраць)

ажыццяўляць інспекцыю 1.

інспе́ктар

(лац. inspector = наглядальнік)

службовая асоба, якая ажыццяўляе інспекцыю 1.

інспе́кцыя

(лац. inspectio = нагляд)

1) кантроль за правільнасцю дзеянняў падведамасных органаў і асоб, за выкананнем якіх-н. правіл;

2) кантрольны орган, які сочыць за выкананнем устаноўленых правіл (напр. пажарная і., дарожная і.).

інспірава́ць

(лац. inspirare)

1) усяляць каму-н. пэўныя думкі, погляды, які-н. спосаб дзеяння;

2) нагаворамі, падбухторваннем выклікаць што-н. (напр. і. выступленні).

інспіра́тар

(лац. inspirator = натхніцель)

той, хто інспіруе што-н., падбухторшчык.

інспіра́цыя

(лац. inspiratio)

1) падгаворванне, падбухторванне;

2) мед. удых, удыханне (параўн. экспірацыя).

інсталя́цыя

(с.-лац. installatio = вылучэнне ва ўрад)

1) комплекс тэхнічных прыстасаванняў для правядзення электрычнасці, газу, вады ў памяшканні будынка;

2) уст. вылучэнне ва ўрад;

3) від мастацтва поп-арту, мантаж у прасторы аб’ектаў з рэчавага асяроддзя ці сканструяваных мастаком.

інста́нцыя

(лац. instantia = непасрэдная блізкасць)

ступень, звяно ў супадпарадкаванні дзяржаўных, прафсаюзных, судовых і іншых органаў (напр. вышэйшая і., судовая і.).