Verbum

дыплама́т

(фр. diplomate)

1) службовая асоба, упаўнаважаная ўрадам для афіцыйных зносін з прадстаўнікамі замежных дзяржаў;

2) перан. чалавек, які дабіваецца сваёй мэты тонкімі і ўмелымі адносінамі з людзьмі.

дыплама́тыка

(фр. diplomatique)

раздзел крыніцазнаўства, які вывучае паходжанне, структуру і змест гістарычных дакументаў.

дыплама́тыя

(фр. diplomatie)

1) дзейнасць урада па ажыццяўленню міжнароднай палітыкі;

2) сукупнасць прыёмаў, якія выкарыстоўваюцца ў зносінах з замежнымі дзяржавамі;

3) перан. тонкі разлік, лоўкасць і спрыт у дзеяннях, накіраваных на дасягненне якой н.-мэты.

дыплапі́я

(ад дыпла- + ops = вока)

разлад зроку, які выражаецца ў падваенні бачных прадметаў.

дыпласпандылі́я

(ад дыпла- + гр. spondylos = пазванок)

развіццё ў ніжэйшых хрыбетных двух анатамічных элементаў пазванкоў — пярэдніх і задніх дуг або цел.

дыпластамато́зы

(ад дыпластаматыды)

глісныя хваробы рыб, якія выклікаюцца лічынкамі дыпластаматыдаў.

дыпластаматы́ды

(н.-лац. diplostomatidae)

сямейства гельмінтаў класа трэматодаў, паразіты рыб.

дыпластэмані́я

(ад дыпла + гр. stemon = аснова тканкі)

самы пашыраны тып будовы кветкі, які характарызуецца наяўнасцю двух колаў тычынак.

дыпласхі́стэс

(н.-лац. diploschistes)

накіпны сумчаты лішайнік сям. тэлатрэмавых, які трапляецца на глебе, камянях, імхах і раслінных рэштках.

дыплафа́за

(ад дыпла- + фаза)

фаза жыццёвага цыклу асобіны з двайным наборам храмасом у ядрах клетак.