Verbum

дыцукры́ды

(ад ды- + цукрыды)

клас арганічных злучэнняў, крышталічныя вугляводы, малекулы якіх складаюцца з дзвюх рэштак монацукрыдаў (напр. лактоза, цукроза).

дыцынадо́нты

(ад ды- + гр. kyon, kynos = сабака + -адонт)

група вымерлых паўзуноў атрада тэрапсідаў, у верхняй сківіцы якіх былі два буйныя клыкавідныя зубы; жылі ў канцы палеазою — пач. мезазою.

дыцыямі́ды

(н.-лац. dicyemida)

клас беспазваночных жывёл тыпу мезазояў, паразіты марскіх беспазваночных.

дыцэ́люла

(н.-лац. dicellula)

каланіяльная зялёная водарасць сям. мікрактыніевых, якая трапляецца ў планктоне прэсных вадаёмаў.

дыцэ́нтра

(н.-лац. dicentra)

травяністая расліна сям. дымніцавых з перыста-раздзельным лісцем і ярка-ружовымі з белай сярэдзінай кветкамі, якая пашырана ва Усх. Азіі і Паўн. Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.