Verbum

дыфазія́стр

(н.-лац. diphasiastrum)

расліна сям. дзеразовых з доўгім сцяблом, укрытым лускападобным лісцем, пашыраная ў розных кліматычных зонах; лекавая і фарбавальная.

дыфама́цыя

(лац. diffamatio = ганьбаванне)

выказванне ў сродках масавай інфармацыі сапраўдных або лжывых звестак, якія ганьбяць гонар і годнасць грамадзяніна або ўстановы, арганізацыі.

дыфасге́н

(ад ды- + фасген)

бясколернае масляністае атрутнае рэчыва з рэзкім удушлівым пахам, падобным да паху прэлага сена.

дыфенба́хія

(н.-лац. dieffenbachia)

травяністая расліна сям. ароідных з буйным цёмна-зялёным лісцем, пашыраная ў тропіках Амерыкі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

дыфені́л

(ад ды- + феніл)

араматычны вуглевадарод, бясколернае крышталічнае рэчыва; выкарыстоўваецца як высокатэмпературны цепланосьбіт.

дыфеніламі́н

(ад дыфеніл + амін)

араматычны другасны амін; выкарыстоўваецца ў вытворчасці азафарбавальнікаў, як стабілізатар пораху і пластмас.

дыферэ́нт

(лац. differens, -ntis = розніца)

1) мар. вугал нахілу судна, выкліканы розніцай асадкі носа і кармы;

2) камерц. розніца ў цане на тавар пры заказе і пры атрыманні яго.

дыферэнто́метр

(ад лац. differens, -ntis = розніца + -метр)

прыбор для вызначэння дыферэнта судна.

дыферэнцы́раваць

(ад лац. differentia = розніца, адрозненне)

1) размяжоўваць, вылучаць разнародныя элементы;

2) мат. знаходзіць дыферэнцыял.

дыферэнцыя́л

(ад лац. differentia = розніца, адрозненне)

1) мат. адвольнае прырашчэнне незалежнай пераменнай велічыні;

2) тэх. зубчасты механізм, пры дапамозе якога перадаецца рух ад аднаго вала двум валам, што верцяцца з рознай хуткасцю.