Verbum

інтэрні́раваць

(фр. interner, ад лац. internus = унутраны)

прымусова затрымліваць (уладамі дзяржаў, што ваююць) і пасяляць у спецыяльных месцах непрыяцельскіх грамадзян, а таксама раззбройваць на сваёй тэрыторыі (уладамі нейтральных дзяржаў) вайсковыя часці дзяржаў, якія знаходзяцца ў стане вайны.

інтэрні́ст

(ад лац. internus = унутраны)

урач па ўнутраных хваробах (тэрапеўт).

інтэрну́нцый

(лац. internuntius = пасрэднік)

дыпламатычны прадстаўнік Ватыкана, рангам ніжэйшы за нунцыя.

інтэрпалі́раваць, інтэрпалява́ць

(лац. interpolare = паднаўляць, змяняць)

рабіць інтэрпаляцыю.

інтэрпаля́тар

(ад лац. interpolare = паднаўляць, змяняць)

вылічальнае ўстройства для знаходжання каардынат пункта, што рухаецца бесперапынна па крывой, зададзенай аналітычна.

інтэрпаля́цыя

(лац. interpolatio = паднаўленне, змяненне)

1) мат. вызначэнне прамежкавых значэнняў якой-н. зменлівай велічыні па раду суседніх вядомых яе значэнняў (проціл. экстрапаляцыя 2);

2) пазнейшая ўстаўка ў якім-н. тэксце, якая не належыць арыгіналу.

інтэрпелі́раваць, інтэрпелява́ць

(лац. interpellere = перапыняць прамову)

уносіць інтэрпеляцыю.

інтэрпеля́нт

(лац. interpellans, -ntis = які перапыняе прамову)

асоба, якая ўносіць інтэрпеляцыю.

інтэрпеля́цыя

(лац. interpellatio = перапыненне прамовы)

спецыяльны запыт дэпутата парламента да ўрада пра яго дзеянні або дзеянні асобных міністраў, па якім пасля спрэчак прымаецца рашэнне.

інтэрпо́л

(фр. interpol, ад Organisation intemationale de police criminalle)

міжнародная арганізацыя крымінальнай паліцыі, створаная групай заходніх дзяржаў.