Verbum

інжыне́рыя

(ад інжынер)

інжынерная справа, творчая тэхнічная дзейнасць.

інжыні́рынг

(англ. engineering = інжынерная справа)

сфера дзейнасці па распрацоўцы аб’ектаў прамысловасці, іх інфраструктуры і інш., перш за ўсё ў форме прадастаўлення аказання на камерцыйнай аснове розных інжынерна-кансультацыйных паслуг.

інжы́р

(кр.-тат. inžir, ад перс. ängir)

1) пладовае дрэва сям. тутавых, пашыранае ў субтропіках; смакоўніца;

2) салодкі плод гэтага дрэва; фіга, смоква.

інжэ́ктар

(фр. injecteur, ад лац. iniectare = укідваць)

1) струменная помпа нагнятання вадкасцей у розныя апараты і рэзервуары;

2) фіз. дапаможны паскаральнік зараджаных часціц для ўводу іх у больш магутны (асноўны) паскаральнік.

інжэ́кцыя

(ад інжэктар)

1) увядзенне носьбітаў зарада ў галіну, дзе яны з’яўляюцца неасноўнымі;

2) увод пучка зараджаных часціц у паскаральнік для наступнага іх паскарэння або накаплення;

3) упырскванне паліва ў камеру згарання рухавіка.

інжэню́

(фр. ingénu)

уст. амплуа актрысы, якая выконвае ролі прастадушных, наіўных дзяўчат.

ініцыя́лы

(лац. initialis = пачатковы)

1) пачатковыя літары імя і імя па бацьку або імя і прозвішча;

2) пачатковыя літары раздзела кнігі або абзаца, як правіла, больш буйныя і аздобленыя ўзорамі.

ініцыя́тар

(фр. initiateur, ад лац. initiator)

асоба, група асоб або арганізацыя, якім належыць пачын у якой-н. справе.

ініцыяты́ва

(фр. initiative, ад лац. initiare = пачынаць)

1) самастойны пачын у якой-н. справе, абумоўлены ўнутраным пабуджэннем да дзеяння;

2) вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях;

3) здольнасць да самастойных актыўных дзеянняў; прадпрымальнасць.

ініцыя́цыя

(лац. initiatio = выкананне таінства)

1) пасвячальны абрад у родавым грамадстве, звязаны з пераводам юнакоў і дзяўчат ва ўзроставы клас дарослых мужчын і жанчын;

2) урачыстае прыняцце новага члена ў якую-н. секту.