Verbum

сутуліцца, ✂; незак.

Быць або рабіцца сутулым; горбіцца.

|| зак. ссутуліцца, ✂.

сутуліць, ✂; незак.

Тое, што і горбіць.

• С. плечы.

|| зак. ссутуліць, ✂.

сутулы, ✂.

З крыху згорбленай спінай і прыпаднятымі плячамі.

• С. хлопец.

|| наз. сутуласць, ✂.

сутыкацца, ✂; незак.

1. гл. сутыкнуцца.

2. Узаемна дакранацца, датыкацца.

   • С. спінамі.

3. Мець сумежныя бакі; межавацца.

   • Луг сутыкаецца з пасевамі жыта.

4. перан. Уступаць у якія-н. адносіны, кантакты з кім-, чым-н.

|| наз. сутыканне, ✂.

сутыкненне, ✂, н.

1. гл. сутыкнуцца.

2. перан. Вострая спрэчка, сварка на глебе рознагалосся.

   • С. з сябрам.

3. перан. Сутычка, бой.

   • Узброенае с.

4. перан. Непасрэдныя зносіны, сувязь, знаёмства з чым-н.

   • С. з рэчаіснасцю.

5. перан. Проціпастаўленне чаго-н. супярэчнага, несумяшчальнага, уступленне ў канфлікт, у варожыя адносіны.

   • С. інтарэсаў, характараў.

сутыкнуцца, ✂; зак.

1. Рухаючыся насустрач, ударыцца адно аб адно, наткнуцца адзін на аднаго.

   • Машыны сутыкнуліся на вузкай дарозе.
   • С. нос у нос.

2. Нечакана сустрэцца, сысціся дзе-н.

   • С. ў лесе з ляснічым.

3. перан., з чым. Спазнаць, зведаць што-н.: пазнаёміцца з чым-н.

   • С. з непрыемнасцямі.

4. Уступіць у стычку, сысціся ў баі.

   • С. з ворагам.

|| незак. сутыкацца, ✂.

|| наз. сутыкненне, ✂.

сутыкнуць, ✂; зак.

1. Пхаючы насустрач, наблізіць адно да аднаго.

   • С. вагоны.
   • С. ілбамі (таксама перан. прымусіць уступіць у адкрытае сутыкненне).

2. Прывесці да нечаканай сустрэчы, знаёмства з кім-н.

   • Жыццё сутыкнула яго з многімі людзьмі.

|| незак. сутыкаць, ✂.

сутычка, ✂, ж.

1. Кароткі бой, узброенае сутыкненне.

   • С. перадавых часцей.
   • С. з варожай засадай.

2. Сварка, спрэчка.

   • С. з суседкай.

3. Тое, што і сутыкненне (у 5 знач.).

сутэнёр, ✂, м. (пагард.).

Чалавек, які жыве на сродкі сваёй палюбоўніцы-прастытуткі.

|| прым. сутэнёрскі, ✂.