сутыкнуць, ; зак.

  1. Пхаючы насустрач, наблізіць адно да аднаго.

    • С. вагоны.
    • С. ілбамі (таксама перан. прымусіць уступіць у адкрытае сутыкненне).
  2. Прывесці да нечаканай сустрэчы, знаёмства з кім-н.

    • Жыццё сутыкнула яго з многімі людзьмі.

|| незак. сутыкаць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)