Verbum

асо́бы, ✂.

1. Які мае спецыяльныя функцыі, спецыяльнае прызначэнне.

   • А. аддзел.
   • Асобае даручэнне.

2. Адметны, не падобны да іншых, асаблівы.

   • Асобая думка.

асо́т, ✂, м.

Калючая расліна, пустазелле.

|| прым. асотавы, ✂.

аспе́кт, ✂, м. (кніжн.).

Пункт погляду, з якога разглядаюцца прадметы, паняцці, з’явы.

|| прым. аспектны, ✂.

а́спід, ✂, м.

1. Род ядавітай змяі.

2. Злы, каварны чалавек лаянк.).

а́спідны:

• аспідная дошка — дошка са слаістага мінералу чорнага колеру, на якой пішуць грыфелем.

аспіра́нт, ✂, м.

Той, хто рыхтуецца да навуковай дзейнасці пры вышэйшай навучальнай або навуковай установе.

|| ж. аспірантка, ✂.

|| прым. аспіранцкі, ✂.

аспіранту́ра, ✂, ж.

Сістэма падрыхтоўкі кадраў для вышэйшых навучальных і навукова-даследчых устаноў.

• Скончыць аспірантуру.

аспіры́н, ✂, м.

Лякарства, якое суцішае боль і паніжае тэмпературу.

аспрэ́чваць, ✂; незак.

1. гл. аспрэчыць.

2. Імкнуцца дасягнуць чаго-н. шляхам спаборніцтва.

   • А. першае месца па футболу.

аспрэ́чыць, ✂; зак.

Аб’явіць спрэчным, выказаць сваю нязгоду з чым-н.

• А. выказванне дакладчыка.

|| незак. аспрэчваць, ✂.