уцягну́цца, -ягну́ся, -я́гнешся, -я́гнецца; -ягні́ся; зак., у што.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прасунуцца ў вузкую адтуліну.
Нітка ўцягнулася ў іголку.
2. Прыняць удзел у чым-н., уключыцца ў што-н.
У. ў размову.
3. перан. Асвоіцца з чым-н., прывыкнуць, прызвычаіцца, прыахвоціцца да чаго-н.
У. ў работу.
У. ў гарэлку.
|| незак. уця́гвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
уцягну́ць, -ягну́, -я́гнеш, -я́гне; -ягні́; -я́гнуты; зак.
1. каго-што. Цягнучы, завалачы каго-, што-н. у што-н. або сілаю ўвесці ўнутр чаго-н.
У. сані ў вазоўню.
У. каго-н. у памяшканне.
2. што ў што. Усунуць у якую-н. адтуліну.
У. нітку ў іголку.
3. што. Удыхнуць.
У. паветра.
4. асаб. і безас., што. Утуліць, увабраць унутр (галаву, шчокі, жывот і пад.); запасці.
У. галаву ў плечы.
Жывот уцягнула.
5. перан., каго (што) у што. Схіліць уступіць у што-н., прыняць удзел у чым-н.
У. у драмгурток.
У. у спрэчку.
|| незак. уця́гваць, -аю, -аеш, -ае.
|| прым. уцяжны́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).
Уцяжная труба.
У. рукаў помпы.
уцяжа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што (кніжн.).
Зрабіць цяжэйшым.
У. канструкцыю.
|| незак. уцяжа́рваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. уцяжа́рванне, -я, н.
уцяка́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак., у што.
Тое, што і упадаць (у 2 знач.).
Ручай уцякае ў рэчку.
|| зак. уцячы́, -ячэ́, -яку́ць; уцёк, уцякла́, -ло́.
уцяка́ч, уцекача́, мн. уцекачы́, уцекачо́ў, м.
1. Той, хто ўцёк² (у 2 знач.).
2. Тое, што і бежанец.
|| ж. уцяка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
уця́міць, -млю, -міш, -міць; зак., што і з дадан. (разм.).
Зразумець сэнс, змест чаго-н., поўнасцю ўсвядоміць што-н.
Я не адразу ўцяміў, пра што ідзе гаворка.
У. сэнс выказвання.
уцяплі́ць, уцяплю́, уце́пліш, уце́пліць; уце́плены; зак., што.
Зрабіць цяплейшым, засцерагчы ад уздзеяння холаду.
У. ферму.
|| незак. уцяпля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. уцяпле́нне, -я, н.; прым. уцяпля́льны, -ая, -ае.
У. чахол (прызначаны для ўцяплення).
уцяпля́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).
Уцяпляльны матэрыял.
уцярпе́ць, уцярплю́, уцярпі́ш, уцярпі́ць; уцярпі́м, уцерпіце́, уцярпя́ць; уцярпі́, і уце́рпець, -плю, -піш, -піць; -пі́; зак.
Цярпліва перанесці, утрымацца ад якога-н. дзеяння.
Не ўцярпеў (уцерпеў), каб не выказацца.