Verbum

умі́г, прысл.

Імгненна.

Усе ў. замоўклі.

умі́ласцівіць, -ціўлю, -цівіш, -цівіць; -ціўлены; зак., каго (што).

Зрабіць міласцівым, міласэрным.

У. бацьку.

уміна́цца гл. умяцца.

уміна́ць гл. умяць.

уміра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Перастаць жыць, а таксама вянуць, сохнуць (пра расліны).

Уміралі за радзіму.

У. са смеху (перан.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікаць, прападаць (кніжн.).

Такія словы не ўміраюць у вяках.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Адыходзіць у мінулае (пра грамадскія з’явы і пад.).

Старое ўмірае, а новае нараджаецца.