Verbum

уграва́цца гл. угрэцца.

уграва́ць гл. угрэць.

угра́знуць, -ну, -неш, -не; угра́з, -зла; -ні́; зак.

1. Засесці, завязнуць у гразі.

2. перан. Трапіўшы ў якое-н. становішча, не знайсці сіл, магчымасці выйсці з яго (разм.).

У. у даўгах.

|| незак. уграза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

у́гра-фі́нскі, -ая, -ае.

Тое, што і фіна-ўгорскі.

угру́знуць, -ну, -неш, -не; угру́з, -зла; -ні́; зак.

Глыбока ўвязнуць (у гразі, снезе і пад.); асесці, уехаць у зямлю.

У. у снезе.

Хацінка ўгрузла ў зямлю.

|| незак. угруза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

угрунтава́ны, -ая, -ае.

1. Зроблены надзейна, моцна.

У. падмурак.

2. Падмацаваны пераканаўчымі доказамі, меркаваннямі.

У. довад.

|| наз. угрунтава́насць, -і, ж. (да 2 знач.).

угрунтава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́ецца; зак.

Устанавіцца, усталявацца.

Адносна рэферэндуму ўгрунтавалася пэўная думка.

|| незак. угрунто́ўвацца, -аецца.

угрунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

1. Зрабіць больш устойлівым, моцным, надзейным; усталяваць.

2. Прывесці пераканаўчыя доказы, матывы ў карысць чаго-н.; абгрунтаваць.

У. прычыну сваёй заявы.

|| незак. угрунто́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. угрунто́ўванне, -я, н.

|| наз. угрунтава́нне, -я, н.

угры́зціся, -зу́ся, -зе́шся, -зе́цца; -зёмся, -зяце́ся, -зу́цца; угры́зся, -зла́ся, -ло́ся; -зі́ся; зак., у каго-што.

Моцна ўчапіцца зубамі.

|| незак. угрыза́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

угрэ́цца, -э́юся, -э́ешся, -э́ецца; зак. (разм.).

1. Сагрэцца, нагрэцца.

Зямля ўгрэецца — хутчэй зерне ўзыдзе.

2. Успацець, упарыцца, вельмі ўтаміцца.

Конь угрэўся.

|| незак. уграва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.