Verbum

угнае́нне, -я, н.

1. гл. угнаіць.

2. мн. -і, -яў. Рэчыва, якое ўносіцца ў глебу для павелічэння ўраджаю.

Мінеральныя, арганічныя ўгнаенні.

Вывозіць у. на палі.

угнаі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., угно́іцца; зак.

Стаць угноеным.

|| незак. угно́йвацца, -аецца.

угнаі́ць, угнаю́, угно́іш, угно́іць; угно́ены; зак., што.

Павысіць пажыўныя ўласцівасці (глебы) унясеннем якога-н. рэчыва.

У. агарод.

|| незак. угно́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. угнае́нне, -я, н. і угно́йванне, -я, н.

угна́цца, уганю́ся, уго́нішся, уго́ніцца; угна́ўся, -на́лася; уганіся; зак., за кім-чым.

1. Пабегчы так, каб дагнаць.

У. за хлопчыкам.

2. (звычайна з адмоўем). Не адстаючы, ісці, бегчы за кім-, чым-н.

За вамі не ў.

3. (звычайна з адмоўем), перан. Зраўняцца з кім-, чым-н. у чым-н.

За ім у рабоце ніхто не ўгоніцца.

угне́ваны, -ая, -ае.

Якога ўвялі ў гнеў, які выяўляе гнеў.

У. сусед.

У. голас.

|| наз. угне́ванасць, -і, ж.

угне́вацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Увайсці ў вялікі гнеў; раззлавацца.

угняві́цца, -няўлю́ся, -не́вішся, -не́віцца; зак.

Тое, што і угневацца.

угняві́ць гл. гнявіць.

угняздзі́цца, -язджу́ся, -е́здзішся, -е́здзіцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Звіць сабе гняздо (пра птушак).

2. Зручна размясціцца, асталявацца дзе-н., звычайна на невялікай прасторы (разм.).

У. на печы.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Моцна ўкараніцца дзе-н., у чым-н. (пра абстрактныя паняцці).

Угняздзілася такая думка.