Verbum

ску́бці, скубу́, скубе́ш, скубе́; скубём, скубяце́, скубу́ць; скубі́; незак.

1. што. Цягнучы, выцягваючы, браць патроху.

С. салому ад стога.

2. што. Разрываць пальцамі што-н. на дробныя часткі.

С. пер’е.

3. каго-што. Вырываць, адрываць, выскубваць (пра траву, пер’е, пух і пад.).

Гусі скубуць траву.

С. курыцу.

4. каго-што. Перабіраць пальцамі, тузаць.

Дзеці скубуць бацьку за паліто.

5. перан., каго-што. Патрабаваць чаго-н.; непакоіць.

Мяне скубуць з усіх бакоў.

|| аднакр. скубану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́, скубну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць, -ні́ і скубяну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. скубе́нне, -я, н. (да 1—3 знач.).

ску́бціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., скубе́цца; незак.

Пра магчымасць лёгка скубці (у 1—3 знач.).

Салома не скубецца.

Сухое пер’е добра скубецца.

скуго́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.

1. Пра сабаку: жаласна выць, падвываць.

Цэлую ноч скуголіў сабака.

2. перан. Скардзіцца, надакучліва прасіць што-н. (разм.).

|| наз. скуго́ленне, -я, н.

скудла́ціцца гл. кудлаціцца.

скудла́ціць гл. кудлаціць.

ску́ла¹, -ы, мн. -ы, скул, ж.

Выпуклая косць чэрапа ніжэй вачэй, над верхняй часткай сківіцы.

|| прым. скулавы́, -а́я, -о́е (спец.).

ску́ла², -ы, мн. -ы, скул, ж.

Гнойнае мясцовае запаленне скуры, тканкі; нарыў.

|| прым. ску́лаваты, -ая, -ае.

скула́сты, -ая, -ае.

3 вялікімі пукатымі скуламі¹.

С. твар.

|| наз. скула́стасць, -і, ж.

скулі́цца, скулю́ся, ску́лішся, ску́ліцца; зак. (разм.).

Зваліцца адкуль-н.

|| незак. ску́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

скулі́ць, скулю́, ску́ліш, ску́ліць; ску́лены; зак., каго-што (разм.).

Скінуць з чаго-н.

С. з воза.

|| незак. ску́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ску́льванне, -я, н.