Verbum

ске́міць гл. кеміць.

ске́псіс, -у, м. (кніжн.).

Тое, што і скептыцызм (у 2 знач.).

ске́птык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прыхільнік скептыцызму (у 1 знач.).

2. Чалавек, які ва ўсім сумняваецца, да ўсяго адносіцца з недаверам.

скептыцы́зм, -у, м.

1. Філасофскі кірунак, які падвяргае сумненню магчымасць пазнання аб’ектыўнай рэчаіснасці.

2. Крытычна-недаверлівыя адносіны да чаго-н., крайняе сумненне ў правільнасці чаго-н.

|| прым. скепты́чны, -ая, -ае.

|| наз. скепты́чнасць, -і, ж. (паводле 2 знач.).

ске́рца, нескл., н.

Невялікі музычны твор хуткага тэмпу.

|| прым. скерцо́зны, -ая, -ае (спец.) і скерцыёзны, -ая, -ае (спец.).

скетч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Невялікая эстрадная п’еса жартаўлівага зместу.

|| прым. ске́тчавы, -ая, -ае.