Verbum

кош, каша́, мн. кашы́, кашо́ў, м.

1. Сплеценая з лазы, карэння і пад. круглая пасудзіна ў выглядзе кашолкі для складання і пераноскі чаго-н.

Сплесці к.

Насыпаць к. бульбы.

К. грыбоў.

2. Скрыня ў млыне пад жорнамі, у якую засыпаюць збожжа для памолу.

|| прым. кашо́вы, -ая, -ае.

ко́шанка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

Зялёная падкормка (сумесь вікі з аўсом, зялёнае жыта і пад.).

ко́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Свойская млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых; самка ката.

К. з кацянятамі.

К. мыецца — госці будуць (павер’е). К. мышцы не таварыш (прыказка). Збродлівай кошцы хвост уцінаюць (прыказка).

2. Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых (леў, тыгр, барс і інш.).

3. мн. Жалезныя шыпы або іншыя прыстасаванні, якія мацуюцца да абутку для пад’ёму на слупы, мачты і пад.

4. Невялікі якар (спец.).

◊

На сэрцы (на душы) кошкі скрабуць — пра трывожны стан, чаканне чаго-н. непрыемнага.

Чорная кошка прабегла паміж кім — сапсаваліся адносіны, пасварыліся.

|| памянш.-ласк. ко́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. кашэ́чы, -ая, -ае і каша́чы, -ая, -ае.

Кашэчыя (і кашачыя) лапы.

Кашэчыя (і кашачыя) звычкі.

Сямейства кашэчых (наз.).

ко́шка², -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (уст.).

Раменны бізун з некалькімі хвастамі.

кошт, -у, М -шце, м.

Выражаная ў грашах вартасць чаго-н. або велічыня затрат на што-н.

К. паліто.

К. вытворчасці.

◊

На чый (які) кошт; за чый (які) кошт — на чые-н. сродкі, грошы.

ко́шык, -а, мн. -і, м.

Тое, што і кош (у 1 знач.); невялікі кош.

|| прым. ко́шыкавы, -ая, -ае.