напаце́лы, -ая, -ае (разм.).
Пакрыты вільгаццю; запацелы.
Напацелае акно.
напаце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.
Пакрыцца вільгаццю, запацець.
Шыбы напацелі.
напача́тку, прысл. (разм.).
Спярша, спачатку.
Н. ўсё было добра.
напая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што і чаго.
Паяннем прымацаваць або, прыпайваючы, падоўжыць што-н.
Н. канец восі.
|| незак. напа́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. напа́йванне, -я, н. і напа́йка, -і, ДМ -па́йцы, ж.
наперабо́й, прысл.
Перабіваючы, перапыняючы адзін аднаго.
Загаманілі н.
напераве́с, прысл.
Трымаючы перад сабой, з нахілам уперад (пра стрэльбу, вінтоўку, піку і пад.).
З пікай н.
напераго́нкі, прысл.
Стараючыся апярэдзіць адзін аднаго, навыперадкі.
Кінуцца н.
напе́рад, прысл. і прыназ. з Д.
1. прысл. У напрамку перад сабой; у напрамку руху.
Зрабіць крок н.
Глядзець н.
2. перан. У будучыню.
Жыццё кліча нас н.
3. прысл. Раней часу, раней за што-н. іншае (разм.).
Пахваліцца н.
4. прысл. Раней вызначанага тэрміну, авансам.
Узяць плату н.
5. у знач. выкл. Ужыв. як каманда рухацца ў напрамку перад сабой. «Н.!» — скамандаваў камбат.
6. прыназ. з Д. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры назве асобы ці прадмета, на лінію руху якіх ці ў напрамку перад якімі хто-, што-н. выходзіць, выбягае і пад.
Забегчы н. каму-небудзь.
напе́радзе, прысл. і прыназ.
1. прысл. На нейкай адлегласці перад кім-, чым-н.
Ісці н.
Н. быў лес.
2. прысл. У будучым.
У цябе яшчэ ўсё н.
Н. была цікавая работа.
3. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры назве асобы ці прадмета, на некаторай адлегласці перад якімі хто-, што-н. знаходзіцца.
Ісці н. ўсіх.
Сесці н. каго-н.
наперако́р.
1. прысл. Насуперак чаканням, не так, як хто-н. хацеў.
Гаварыць н.
2. прыназ. з Д. Не зважаючы на што-н.
Н. стыхіі.