Verbum

напалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., каго-чаго.

Настраляць, здабыць дзічыны на паляванні.

напама́дзіцца гл. памадзіць.

напама́дзіць гл. памадзіць.

напамі́н, -у, м. (разм.).

Тое, што і напамінак.

напамі́нак, -нку, м.

1. гл. напомніць.

2. Паведамленне, якое напамінае аб чым-н.

Атрымаць н.

напаміна́нне гл. напомніць.

напаміна́ць гл. напомніць.

напампава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; зак., што і чаго.

Напоўніць (вадою або паветрам) пры дапамозе помпы.

|| незак. напампо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. напампо́ўванне, -я, н.

напа́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто працуе ў пары з кім-н.

Шафёры-напарнікі.

|| ж. напа́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. напа́рніцкі, -ая, -ае.

напаро́цца, -пару́ся, -по́рашся, -по́рацца; -пары́ся; зак.

1. на што. Параніць сябе, наткнуўшыся на што-н. вострае.

Н. на цвік.

2. перан., на каго-што. Сутыкнуцца з кім-, чым-н. нежаданым, неспадзяваным (разм.).

Н. на засаду.

|| незак. напо́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.