Verbum

напада́ць гл. напасці.

напада́ючы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Адзін з ігракоў нападзення ў спартыўных гульнях (у футбол, хакей і інш.).

Цэнтральны н.

нападзе́нне, -я, н.

1. гл. напасці.

2. зб. Частка каманды, якая непасрэдна вядзе атаку на праціўніка пры гульні ў футбол, хакей і пад.

Цэнтр нападзення.

напа́дкі, -аў.

Прыдзіркі, папрокі, абвінавачанні.

Н. крытыкі.

Падвяргацца нападкам.

нападро́ст,

У выразе: шыць нападрост — з запасам, з разлікам на рост.

напаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак.

1. гл. паіць.

2. перан., што. Насыціць, напоўніць чым-н.

Паветра напоена пахам чаромхі.

|| незак. напо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

напа́йванне гл. напаяць.

напа́йваць гл. напаяць.

напа́йка, -і, ДМ -па́йцы, мн. -і, -па́ек, ж.

1. гл. напаяць.

2. Напаяны кавалак металу.

Стальная н.

напака́з, прысл.

1. Для агульнага агляду.

Выставіць тавары н.

2. 3 мэтай звярнуць увагу, для выгляду.

Рабіць усё толькі н.