Verbum

скампраметава́ць гл. кампраметаваць.

скамяне́ласць, -і, ж.

1. гл. скамянелы.

2. Выкапнёвыя рэшткі арганізмаў — скамянелая жывёліна, расліна або якая-н. частка іх.

Знайсці с.

скамяне́лы, -ая, -ае.

1. Які ператварыўся ў камень.

Скамянелае карэнне сасны.

2. перан. Нерухомы, застылы, безжыццёвы, абыякавы.

С. позірк.

С. твар.

|| наз. скамяне́ласць, -і, ж. (да 2 знач.).

скамяне́ць гл. камянець.

скамячы́цца гл. камячыцца.

скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; зак., што.

1. гл. камячыць.

2. перан. Сказіць, сапсаваць.

С. даклад.

|| незак. скаме́чваць, -аю, -аеш, -ае.

скана́нне, -я, н.

Канец жыцця, смерць.

◊

Да сканання — да апошняга ўздыху.

скана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Памерці (толькі пра чалавека).

Без яды можна і с.

сканда́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Падзея, учынак, якія ганьбяць яе ўдзельнікаў.

Палітычны с.

2. Сварка з крыкам, лаянкай і пад.

У пятай кватэры зноў с.

скандалізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго (што) (кніжн.).

Скандальнымі паводзінамі выклікаць у каго-н. пачуццё няёмкасці, абурэння.