Verbum

валы́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Духавы народны музычны інструмент, зроблены з некалькіх трубак, устаўленых у скураны мяшок.

валы́нка², -і, ДМ -нцы, ж.

Зацяжная справа; важданіна.

В. з рэцэнзіяй.

◊

Цягнуць валынку — марудзіць з ажыццяўленнем чаго-н.

вальдшнэ́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і слонка.

|| прым. вальдшнэ́павы, -ая, -ае.

валье́ра, -ы, мн. -ы, -е́р, ж.

Абгароджаная пляцоўка для ўтрымання жывёлы, птушак (у заапарку і пад.).

|| прым. валье́рны, -ая, -ае.

Вальернае ўтрыманне звяроў.

вальнаду́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, хто вызначаецца вальнадумствам.

|| ж. вальнаду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак (разм.).

вальнаду́мства, -а, н.

Крытычныя або негатыўныя адносіны да існуючых парадкаў [спачатку да рэлігіі].

|| прым. вальнаду́мны, -ая, -ае.

В. настрой.

вальналю́бства гл. вольналюбівы.

вальс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Плаўны танец трохдольнага размеру, а таксама музыка ў рытме такога танца.

|| прым. ва́льсавы, -ая, -ае.

вальсава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.

Танцаваць вальс.

Лёгка в.

вальта́ж, -у́, м.

Устарэлая назва напружання электрычнага току.

|| прым. вальта́жны, -ая, -ае.