Verbum

раззлава́цца гл. злавацца.

раззлава́ць гл. злаваць.

раззнаёміцца, -млюся, -мішся, -міцца; зак. (разм.).

1. Спыніць, перарваць знаёмства з кім-н.

2. Перазнаёміцца з усімі, многімі, пашырыць кола знаёмых.

Р. з многімі ў горадзе.

раззнаёміць, -млю, -міш, -міць; зак., каго (разм.).

1. Прывесці да зрыву знаёмства з кім-н.

Р. сяброў.

2. Перазнаёміць з усімі, многімі.

ра́зік гл. раз¹.

разлаго́дзіць, -го́джу, -го́дзіш, -го́дзіць; зак., каго (разм.).

Зрабіць лагодным, больш лагодным.

Р. маці.

разлаго́днець, -ею, -ееш, -ее; зак. (разм.).

Паддацца лагоднасці, стаць лагодным, ласкавым.

разла́д, -у, М -дзе, м.

1. Адсутнасць адзінства, адпаведнасці, згоднасці.

Р. у працы.

2. Нязгода, нелады; раздор.

Р. у сям’і.

разла́ддзе, -я, н. (разм.).

Тое, што і разлад.

разла́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ла́дзіцца; зак.

1. Прыйсці ў няспраўнасць.

Машына разладзілася.

2. Расстроіцца, парушыцца.

Дружба разладзілася.

Вяселле разладзілася.

3. Сапсавацца (пра здароўе).

|| незак. разла́джвацца, -аецца.