рыа́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Грашовая адзінка ў Іране і некаторых іншых краінах.
рыб...
Першая частка складаных слоў са знач. «рыбны», напр.: рыбінспекцыя, рыбнагляд.
ры́ба, -ы, мн. -ы, рыб, ж.
1. Вадзяная пазваночная жывёліна з канечнасцямі ў выглядзе плаўнікоў, якая дыхае жабрамі.
Касцявыя рыбы.
Драпежная р.
Рачная, марская р.
Біцца як р. аб лёд (пакутліва шукаць выйсце з цяжкага становішча; разм.). Адчуваць сябе дзе-н. як р. ў вадзе (натуральна, проста, добра; разм.). У каламутнай вадзе рыбу лавіць (перан.: мець выгаду, карыстаючыся няяснасцю абставін; разм., неадабр.).
2. Частка тушы (тушкі) такой жывёліны, якая ўжыв. ў ежу.
Смажаная, вэнджаная, салёная р.
Р. пад марынадам.
|| памянш. ры́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж. (ласкавы зварот да жанчыны, дзіцяці; разм.).
|| прым. ры́бны, -ая, -ае і ры́бін, -а (да 1 знач.).
Рыбная лоўля.
Рыбная прамысловасць.
Рыбныя катлеты.
Рыбны дзень (у які гатуюцца рыбныя, а не мясныя стравы). Рыбіна луска.
Рыбін тлушч (вадкі тлушч з печані трасковых рыб).
рыба...
Першая частка складаных слоў са знач.:
1) які мае адносіны да рыбы, яе лоўлі, да развядзення, апрацоўкі рыбы, напр.: рыбаапрацоўка, рыбаахова, рыбагадавальнік, рыбагаспадарка, рыбаедны, рыбалакацыя, рыбапрамысловы;
2) які мае адносіны да рыбы (у 2 знач.), да рыбных прадуктаў, напр.: рыбавяндлярны, рыбазасольны, рыбакансервы, рыбамаразільны, рыбапрадукты.
рыбаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст па рыбаводстве.
рыбаво́дства, -а, н.
Развядзенне рыб у вадаёмах як галіна народнай гаспадаркі, гаспадарчай дзейнасці.
|| прым. рыбаво́дчы, -ая, -ае і рыбаво́дны, -ая, -ае.
рыбаво́з, -а, мн. -ы, -аў, м.
Судна для перавозкі жывой рыбы.
|| прым. рыбаво́зны, -ая, -ае.
рыба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Чалавек, які займаецца рыбнай лоўляй як промыслам, а таксама як аматар рыбнай лоўлі.
Калі бацька р., дык і дзеці ў ваду глядзяць (з нар.).
|| ж. рыба́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і. -чак.
|| прым. рыба́цкі, -ая, -ае і рыба́чы, -ая, -ае.
рыба́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і. -лак, ж. (разм.).
Рыбная лоўля (у рыбакоў-аматараў).
Паехаць на рыбалку.
рыбало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў. м.
1. Чалавек, які ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.).
Р.-аматар.
2. Тое, што і рыбак.
Р. з вялікім стажам.
|| прым. рыбало́ўны, -ая, -ае.
Рыбалоўныя снасці.