Verbum

рыф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шэраг падводных або выступаючых з вады скалістых узвышэнняў марскога дна.

Каралавыя рыфы.

|| прым. ры́фавы, -ая, -ае.

рыф², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адтуліна або пятля на парусе, у якія прасоўваецца завязка для сцягвання яго.

Брыць рыфы (змяншаць плошчу паруса пры моцным ветры).

|| прым. ры́фавы, -ая, -ае.

рыфле́нне, -я, н. (спец.).

Апрацоўка паверхні для надання ёй шурпатасці — нанясенне вузкіх вострых паглыбленняў (рыфляў).

ры́флены, -ая, -ае (спец.).

Пра паверхню: нягладкі, з правільнымі радамі паглыбленняў і выступаў.

Рыфленае жалеза.

Рыфленыя падэшвы.

ры́фма, -ы, мн. -ы, рыфм і -аў, ж.

Сугучнасць канцоў вершаваных радкоў.

Мужчынская р. (з націскам на апошнім складзе вершаванага радка). Жаночая р. (з націскам на перадапошнім складзе вершаванага радка). Гаварыць у рыфму.

|| прым. ры́фменны, -ая, -ае.

рыфмава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -му́ецца; незак.

Утвараць рыфму.

Гэтыя словы рыфмуюцца паміж сабой.

рыфмава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і рыфмавацца (спец.).

2. што. Падбіраць (словы) для атрымання рыфмы.

|| зак. зрыфмава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны (да 2 знач.).

|| наз. рыфмава́нне, -я, н.

рыфмаплёт, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м. (разм., зневаж.).

Стваральнік недасканалых вершаў; рыфмач.

рыфмо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -мо́вак, ж.

Сістэма, парадак чаргавання рыфмаў у вершы.

Перакрыжаваная р.