разна... (гл. розна...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «розна...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: разназначны, разнаколерны.
раўна... (гл. роўна...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «роўна...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: раўнабокі, раўнаважны, раўнадзейны, раўназначны, раўнапраўны, раўнасільны.
ро́ба, -ы, мн. -ы, роб, ж.
Грубае рабочае адзенне (звычайна парусінавае або брызентавае).
Матроская р.
ро́бат, -а, М -баце, мн. -ы, -аў, м.
Аўтамат, які выконвае чалавечую працу (звычайна на канвееры), а таксама чалавекападобны механізм.
Прамысловы р. (аўтаматычны маніпулятар).
робата...
Першая частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да робата, напр.: робатабудаванне, робататэхніка.
робататэ́хніка, -і, ДМ -ніцы, ж.
Вытворчая тэхніка, заснаваная на прымяненні робатаў.
Укараненне робататэхнікі.
|| прым. робататэхні́чны, -ая, -ае.
ро́бер, -а, мн. -ы, -аў, м.
У некаторых складаных картачных гульнях: закончанае кола гульні.
Р. у вісце.
ро́блены, -ая, -ае.
1. Штучна выкліканы, ненатуральны.
Робленая весялосць.
2. Выкананы ручным вязаннем.
Робленыя рукавіцы.
|| наз. ро́бленасць, -і, ж. (да 1 знач.).
рог¹, -а, М ро́зе, мн. -і і (з ліч. 2, 3, 4) рагі́, рог і раго́ў, м.
1. Выраст з касцявога рэчыва на чэрапе ў некаторых жывёл.
Валовыя рогі.
Абламаць або пазбіваць рогі каму-н. (перан.: уціхамірыць, утаймаваць, прымусіць каго-н. пакарыцца; сагнаць пыху з каго-н.; разм.). Сагнуць (або скруціць) у бараноў р. (перан.: строгасцю, жорсткасцю прымусіць каго-н. пакарыцца, падпарадкавацца; разм.).
2. Музычны або сігнальны інструмент у выглядзе сагнутай трубы з расшыраным канцом.
Паляўнічы р.
3. Полы рог жывёліны, які выкарыстоўваецца для піцця і як ёмішча.
Піць віно з рога.
Р. багацця (пра невычэрпную крыніцу багацця, дабрабыту).
4. Востры загнуты канец чаго-н.
Р. пячных вілак.
|| памянш. ражо́к, -жка́, мн. ро́жкі, -жак, м. (да 1 знач.).
Рожкі ды ножкі засталіся ад каго-н. (нічога не засталося; разм.).
|| прым. рагавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.) і ро́гавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
рог², рага́, мн. рагі́, -о́ў, м.
Месца, дзе сыходзяцца, перасякаюцца два прадметы ці два бакі чаго-н.
На рагу вуліцы.
Р. стала.
Р. хусткі.
|| памянш. ражо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.